Ślub kościelny

Bardzo wiele par w naszym kraju decyduje się na powiedzenie sobie sakramentalnego „tak” w ten niezwykle uroczysty sposób. Ślub kościelny to ceremonia na ogół bardzo wzniosła, przygotowania do niej trwają miesiącami. Warto wiedzieć zatem, o czym należy pamiętać, by wszystko zostało zapięte na ostatni guzik, by nie pominąć żadnych kwestii formalnych, by wszystkiego dopilnować. Każda para, która zdecyduje się na wzięcie ślubu kościelnego, musi zdawać sobie sprawę z faktu, iż pod względem cywilno – prawnym nie jest się po tej ceremonii mężem i żoną. W tym przypadku należałoby zdecydować się na ślub konkordatowy. Jest on zarazem ceremonią kościelną i aktem prawnym. Istnieje jeszcze inne rozwiązanie, a mianowicie ślub kościelny oraz cywilny, jednak coraz mniej par decyduje się obecnie na tę opcję. W istocie ślub cywilny rozumiany jest w naszym kraju jak powiedzenia sobie „tak” przed obliczem Boga.

Procedura w Polsce

Ślub kościelny mogą wziąć w naszym kraju dwie osoby odmiennej płci. Jeszcze do niedawna w przeważającej większości przypadków ceremonia odbywała się w kościele należącym do parafii Panny Młodej, dziś jednak nie jest to już takie oczywiste i niekiedy w grę wchodzi także parafia Pana Młodego lub też inny dowolny kościół, który z powodów wizualnych, sentymentalnych czy innych podoba się parze.

W Polsce ślub kościelny (w przypadku pozwolenia od biskupa i rodziców) może wziąć nawet czternastolatka oraz szesnastolatek. Jednak tego typu sytuacje zdarzają się niezmiennie rzadko, najczęściej mamy do czynienia z osobami, które osiągnęły już pełnoletność.

Formalności

Pierwszym krokiem jest udanie się do kancelarii parafialnej kościoła, w którym pragnie się powiedzieć sakramentalne „tak”. Najlepiej zrobić to na 3-6 miesięcy przed dniem ślubu. Wówczas przychodzi czas na rezerwację terminu (data i godzina). Trzy miesiące przed Wielkim Dniem podstawie doniesionych przez Was dokumentów (świadectw bierzmowania, metryk chrztu oraz dowodów osobistych) spisywany jest protokół przedślubny. Jest to pierwszy dokument na drodze do powiedzenia sobie sakramentalnego „tak”. Jeśli ktoś do tej pory nie przystąpił do sakramentu bierzmowania, jak najbardziej powinien to zrobić, bez niego bowiem ksiądz nie będzie chciał udzielić parze ślubu.

Jakie inne dokumenty potrzebne? Protokół z uczestnictwa w naukach przedmałżeńskich (oczywiście najpierw trzeba je odbyć). Można przystąpić do ich na bardzo różnych zasadach. Bywa, że odbywa się je w parafii w pobliżu miejsca zamieszkania – jest to dziesięć spotkań, każde z nich trwa 45minut. Zwykle nie uiszcza się za niego żadnych opłat, niekiedy jest to jednak kilkadziesiąt złotych za potrzebne materiały. Drugim sposobem odbycia nauk przedmałżeńskich jest kurs weekendowy. W tym przypadku trzeba liczyć się z opłatami rzędu 150-200 złotych. Zwykle trwa cały weekend (dwa lub trzy dni), zalicza się go do intensywnych. Na podobnych zasadach działa kurs wyjazdowy, kosztuje tyle, co weekendowy, odbywa się jednak poza miejscem zamieszkania.

Zwykle trzeba również odbyć trzy spotkania w poradni rodzinnej (nie zawsze, niekiedy jest to połączone z kursem przedmałżeńskim).

Niekiedy podczas kompletowania dokumentów do protokołu przedślubnego para jest proszona o zaświadczenie o ukończeniu katechizacji – czasami wystarczy tylko słowne zapewnienie.

Po spisaniu protokołu przedślubnego przychodzi czas na wygłoszenie zapowiedzi (zarówno w parafii Panny Młodej, jak i Pana Młodego). Teoretycznie są one po to, by osoba znajdująca przesłanki do

Na trzy miesiące przed dniem ślubu należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego, gdzie wydany zostanie dokument o braku okoliczności wykluczających zawarcie związku małżeńskiego. Ważne jest ono przez sześć miesięcy.

Na tydzień przed ceremonią spisywany jest akt ślubu. Wymagana jest do tego obecność świadków, dlatego w niektórych parafiach ten dokument tworzony jest dopiero w dniu ślubu. Co należy wziąć z sobą do kancelarii parafialnej? Dowody osobiste, potwierdzenia odbycia nauk przedmałżeńskich, wygłoszenia zapowiedzi oraz wizyt w poradni rodzinnej. Świadkom zaś potrzebne są ich dowody osobiste.

Na dzień przed ceremonią para przystępuje do spowiedzi (oczywiście jest ona udokumentowana). W niektórych parafian wymaga się od narzeczonych przystąpienia do spowiedzi dwa razy – ksiądz zawsze o tym informuje.

Gdy nadchodzi dzień ślubu, do kancelarii parafialnej przynosi się zaświadczenia o odbytej spowiedzi oraz obrączki.

Koszty, czyli ile to kosztuje?

Sakramentalne „tak” wiąże się rzecz jasna z wydatkami. Do podstawowych i tych, które koniecznie musicie ponieść, zaliczają się:

– opłata za wygłoszenie zapowiedzi – 100 złotych

-ofiara w kościele (zwykle od 200 do 1000 złotych, teoretycznie „co łaska”)

– odpisy aktu małżeństwa – 20 złotych

-ewentualna opłata za nauki przedmałżeńskie – 150-200 złotych

Aby wziąć ślub kościelny, konieczny jest także zakup obrączek. W przeważającej większości przypadków uiszcza się także opłatę za oprawę muzyczną uroczystości w wykonaniu organisty lub też wynajmuje się na tę okazję innych muzyków. Zwykle kupuje się też kwiaty i dekoracje do kościoła.

Porady

W teorii w naszym kraju ślub w kościele rzymskokatolickim mogą wziąć jedynie dwie osoby będące katolikami. Nie do końca jest to jednak prawda. Istnieje bowiem możliwość powiedzenia sobie sakramentalnego „tak” z osobą niewierzącą . W takim przypadku trzeba postarać się o indult. Jest to innymi słowy zezwolenie, które wydaje przedstawiciel władzy duchowej. Dotyczy odstąpienia od obowiązujących w prawie kanonicznym przepisów. Jest to rzecz jasna dokument mający formę pisemną. Kiedy odbywa się ten specyficzny rodzaj ślubu, osoba niewierząca nie odwołuje się w swej przysiędze do Boga. Osoba wierząca musi zaś zagwarantować, że nie odjedzie na skutek owego związku małżeńskiego od wiary katolickiej oraz zrobi wszystko, by wychować w niej potomstwo. Ta sytuacja dotyczy zarówno osób nieochrzczonych, jak i ochrzczonych, lecz wychowywanych we wspólnocie niekatolickiej lub też w duchu ateistycznym.

Ciekawostki

Z ceremonią ślubu kościelnego w naszym kraju wiąże się wiele ciekawostek, tradycji i zwyczajów. Mawia się na przykład, że bardzo ważnym jest to, którą ze stron przy odejściu od ołtarza po przeprowadzonej ceremonii wybierze świeżo upieczona para małżonków, to bowiem ma decydować o tym, kto będzie w owym związku rządził.

Warto wiedzieć także, że w naszym kraju możliwe jest wzięcie jedynie ślubu cywilnego (bez ślubu cywilnego i nie ślub konkordatowy). W takim przypadku para nie tworzy małżeństwa w obliczu prawa, przed Bogiem jednak jak najbardziej.

Po ceremonii ślubu kościelnego nie możliwy jest rozwód ( w Kościele katolickim takie pojęcie nie funkcjonuje. Jednak w wyjątkowych przypadkach można starać się o unieważnienie ślubu. Istnieje szereg przesłanek do stwierdzenia nieważności małżeństw. Jedną z nich jest wiek (14 i mniej lat w przypadku kobiety, 16 i mniej u jej wybranka), podstęp, błąd co do osoby albo do sakramentu, powody psychicznej natury, bliskie pokrewieństwo lub powinowactwo, uprowadzenie, różna wiara, impotencja partnera, zatajenie ważnej informacji, na przykład o pozostawaniu już w związku małżeńskim. Oczywiście każda ze spraw rozpatrywana jest indywidualnie. Procedura prowadzona jest przez trybunał kościelny.

Przebieg ceremonii

Zwykle ceremonia ślubu kościelnego ma bardzo podniosły charakter i u niejednej osoby wywołuje łzy wzruszenia. Jak odbywa się ona krok po kroku?

Istnieją tak naprawdę trzy sposoby na wejście do kościoła. Często praktykowany jest ten, w którym Para Młoda samodzielnie podchodzi do ołtarza, tam witana jest przez księdza. Wedle drugiej metody ksiądz wraz ministrantami podchodzi do przedsionka kościoła, tam wita Parę i prowadzi ją do ołtarza. Od pewnego czasu coraz bardziej modna staje się w naszym kraju metoda trzecia. Tutaj Pannę Młodą prowadzi do ołtarza (gdzie czeka Pan Młody) ojciec, mniej –więcej na linii, którą wyznacza pierwsza ławka dla gości, Pan Młody ściska dłoń przyszłego teścia, a swojej wybrance podaje ramię i prowadzi ją do samego ołtarza.

W dalszej kolejności przychodzi czas na rozpoczęcie uroczystości, zwykle prowadzący ceremonię ksiądz w jej trakcie informuje zebranych o tym, co będzie się działo i co powinni oni zrobić. Czas na liturgię słowa. Zostają wygłoszone dwa czytania (pierwsze zawsze ze Starego Testamentu),m śpiewa się także psalm.

Potem przychodzi czas na kazanie. Bardzo często ksiądz odwołuje się wówczas do zasadności sakramentu małżeństwa, jego roli duchowej, gdy dobrze zna Parę Młodą, pozwala sobie niekiedy i na anegdoty z nią związane. Następnie przychodzi moment na to, by złożyć przysięgę. Wtedy Para Młoda wstaje i podchodzi do ołtarza. Następnie ksiądz pyta:

(Imiona), czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński? Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia? Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym Was Bóg obdarzy?

Gdy odpowiedź będą twierdzące, przyjdzie hymnu do Ducha Świętego. Następnie przychodzi moment na to, by podać sobie prawe dłonie (kapłan związuje je końcówką stuły. To czas na wygłoszenie przysięgi małżeńskiej, najpierw robi to Pan Młody, następnie zaś jego wybranka. Brzmią one następująco:

Ja, (imię), biorę sobie ciebie, (imię), za żonę/męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, a Trójcy jedyny i Wszyscy Święci.

Po tych słowach kapłan potwierdza małżeństwo, zdejmuje stułę z dłoni małżonków, po czym błogosławi obrączki i prosi o ich nałożenie. Najpierw robi to Pan Młody, potem Panna Młoda. Przy nałożeniu obrączek wypowiada się słowa:

Żono/mężu, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Następuje modlitwa powszechna, potem zaś liturgia eucharystyczna. Po koniec uroczystej mszy kapłan błogosławi parę na nową drogę życia. Może ona pomodlić się przed chwilę przy ołtarzu bocznym bądź też od razu wyruszyć z kościoła (najczęściej przy melodii Marszu weselnego Mendelsona). Przychodzi moment na życzenia, gratulacje, obsypywanie ryżem czy też inne tradycyjne przywitania pary jako małżonków.

Tradycje ślubu kościelnego w Polsce

Zwykle jeszcze przed udaniem się do kościoła następuje błogosławieństwo Pary Młodej w wykonaniu rodziców. Zwykle decydują się oni na wygłoszenie młodym ludziom dobrych rad, z tym przedślubnym spotkaniem wiąże się także rytuał całowania krzyża. Bywa także, że znak krzyża kreślą na czołach przyszłych małżonków rodzice.

Istnieją dni o okresy, w których Kościół ślubów nie udziela. Są to: Adwent (przygotowania do Bożego Narodzenia) oraz Wielki Post (czas wyciszenia i pokuty), a także piątki (dzień ukrzyżowania Jezusa Chrystusa) Zwyczajowo śluby kościelne nie odbywają się również pierwszego i drugiego dnia listopada.

Ślub kościelny za granicą

Jak najbardziej istnieje możliwość wzięcia ślubu kościelnego poza granicami naszego kraju. Warto jednak pamiętać, iż musi odbywać się on w budynku kościoła (wedle założeń prawa kanonicznego). Do tej ceremonii trzeba przygotować się tak, jak do odbywającej się na terenie naszego kraju (odbycie kursu przedmałżeńskiego, spotkania w poradni małżeńskiej, spowiedzi oraz zapowiedzi). W dalszej kolejności proboszcz parafii Panny Młodej wystawić musi tak zwaną delegację – czyli dokument, w którym wskaże on parafię zagraniczną, w której uroczystość się odbędzie. świadectwo ślubu udzielonego poza granicami będzie rzecz jasna ważne w Polsce. Dwie kopie proboszcz z parafii za granicą przesyła do jednej z polskich parafii małżonków (z tej jedna z nich wędruje do parafii drugiego współmałżonka).

Ślub kościelny w innych krajach – tradycje

Jeśli chodzi o naszych niemieckich sąsiadów, w tym przypadku Młoda Para do ołtarza podąża bez świadków (dzień wcześniej odbywa się zwykle ślub cywilny). Bardzo często wszyscy uczestnicy mszy ślubnej otrzymują szczegółowy plan jej przebiegu, by wiedzieli, czego się w kolejności spodziewać. Po wyjściu z kościoła para obsypywana jest ryżem, ma jej to zapewnić płodność.

We Włoszech każda Panna Młoda prowadzona jest do ołtarza przez swojego ojca, po skończonej mszy zaś Para Młoda obsypywania jest confetti.

W dawnej Grecji przyszła Panna Młoda właściwie nie rozmawiała przed ślubem z przyszłymi teściami. Mogła to zrobić tylko wtedy, gdy wręczyli jej oni gałązki mięty.

Jeśli chodzi o ślub kościelny udzielany na terenie Stanów Zjednoczonych, wcześniejsze kwestie formalne są uproszczone do minimum. Przed uroczystym nałożeniem sobie przez Parę Młodą obrączek prowadzący ceremonię duchowny pyta głośno, czy jest ktoś, kto zna powody, dla których ten mężczyzna oraz ta kobieta nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego. Dzień przed ślubem odbywa się próba generalna całej uroczystości.

Dlaczego warto wziąć ślub kościelny?

W odróżnieniu od ślubu cywilnego mamy tutaj do czynienia z dość długą (trwającą bowiem około godziny) ceremonią. Kwiaty, zabytkowe nierzadko wnętrza kościołów, muzyka, zebrani goście, a przede wszystkim zjawiskowo prezentująca się Para Młoda – wszystko tworzy przepiękną całość.

Ślub kościelny to rzecz jasna niezwykle ważny dzień dla osób wierzących takich, które starają się żyć w zgodzie z nauką Kościoła. Dopiero przyjęcie sakramentu jest dla nich pełnią, powierzeniem siebie drugiej osobie, rozpoczęciem prawdziwej wspólnej drogi przez życie. Nie da się ukryć, że wiele osób ten właśnie rodzaj ślubu w połączeniu z hucznym weselem uważa za taki, które pragną zastosować w swoim przypadku.